Կյանքը կարճացել է, թոշակային տարիքը մնացել է նույնը

Վերջերս շատ ենք լսում բողոքներ, դժգոհություններ, փնովումի խոսքեր, հիասթափված հառաչանքներ, և այս ամենը ամբողջովին հիմնավոր է: Հասարակության տարեց շերտը գնալով ավելի ու ավելի է դժգոհում «թոշակ» կոչվածից: Քիչ է, շա՜տ քիչ, թեև զրկանքներ կրելու համար՝ բավականին շատ։ Մարդիկ երիտասարդությունը վատնում են ծանր բեռը կրելով, ի պատասխան՝ «նվեր» ստանում նույն միատոն, դժվարին օրերը: «Լավ կլինի»,- այս հարցին լեզվի ծայրով ինչ-որ բան պատասխանեց նոր իշխանությունը, չնայած դա պատասխան չէր, այլ թեմայի շրջանցում: Իսկ մարդիկ պահանջում են նվազեցնել թոշակային տարիքը շատ հարգելի պատճառներով, քանզի կարճացել է մարդկային կյանքը, այդ բաղձալի տարիքին շատերը չեն էլ հասնում, ցավոք, իսկ հասնողներն էլ չեն հասցնում «վայելել»:
Մեկ այլ խնդիր. լրանում է քաղաքացու վաթսուներեք տարին, բայց նա ի վիճակի է դեռ աշխատելու, հիանալի կադր է ու անում է իր գործը նույն եռանդով։

Սա չափազանց լուրջ թեմա է, պետք է տարբեր կողմերից ծանր ու թեթև անել ու գտնել լուծումը, թեման սվաղելն ու շրջանցելը ելք չէ։ Օրենսգիրքը գրված է շնչավորների կողմից, շնչավորների համար և դուք էլ փորձեք ըմբռնել դարի աղետալի փաստը՝ կրճատվել է մարդկային կյանքը, և այս ցավալի փաստի հետ չի կարելի հաշվի չնստել։

Հայկ ՍԻՐՈՒՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ